با افزایش عرض عرشه، به تعداد بیشتری از شاهتیر طولی نیاز خواهید داشت که باعث کاهش سختی عرضی تیرها شده و انحنای عرضی بالایی را بوجود می‌آورد. جان سطح مقطع‌های شبکه‌ای باز با شعاع بالا از بالای عرشه گسترش می‌یابد. تحت خمش عرضی بالا این موارد دیگر در موقعیت اصلی خود قرار نخواهند گرفت.
برای حفظ آن در موقعیت اصلی خود بخش‌های پایینی آنها باید به هم متصل شده که به نوبه خود منجر به تکامل شاهتیر جعبهای می‌شود. دهانه‌های طولانی با عرشه‌های گسترده‌تر و بارگذاری‌های خارج از مرکز در مقطع عرضی منجر به انحنای زیاد در جهت طولی و عرضی می‌شود و یک اعوجاج شدید در مقطع عرضی را بوجود می‌آورد.
از این رو، پل‌ها باید سختی پیچشی بالایی داشته باشند تا مقاومت در برابر اعوجاج سطح مقطع عرشه را به حداقل برسانند.
به این ترتیب، تیرچه فولادی با سطح مقطع جعبهای برای دهانه‌های بزرگ و عرشه‌های گسترده مناسب‌تر هستند. آنها ظریف و شیک هستند. مسائل اقتصادی و زیبایی شناسی منجر به تکامل شاهتیر جعبهای در فلنج‌های بالا و شبکه‌های چسبیده در سلول‌های وسط شده است. ابعاد سلول را می‌توان با پیش تنیدگی کنترل کرد.
با افزایش عرض و طول دهانه، تیرها و عرشه‌های پایین باید به هم متصل شوند تا هندسه مناسب را حفظ کنند که به نوبه خود منجر به تکامل شاهتیر جعبهای می‌شود.
هرگونه بار خارج از مرکز باعث بروز تنشهای پیچشی می‌شود که با استفاده از سطح مقطع‌های جعبهای قابل رفع است. تجزیه و تحلیل چنین سطح مقطع‌هایی به دلیل ترکیبی از انعطاف پذیری، برش، پیچش، اعوجاج پیچیده‌تر است.
اما این گزینه مقطع کارآمدتری است. این سطح مقطع برای دهانه‌های بزرگتر با مقطع عرضی استفاده می‌شود. با توجه به روش‌های ساخت می‌توان از عرض تا 150 متر استفاده کرد. روش ساخت طره‌ای در این مورد بیشتر ترجیح داده می‌شود.
در سال‌های اخیر، پلهای با شاهتیرهای بتنی مسلح تک یا چند سلولی پیشنهاد شده است و به طور گسترده‌ای به عنوان راه حل‌های زیبایی شناختی و اقتصادی برای بیشتر گذرگاه‌ها، زیر گذرگاه‌ها، سازه‌های غیر همسطح و داکت‌های موجود در سیستم بزرگراه‌های مدرن مورد استفاده قرار گرفته است.
سختی پیچشی بسیار زیاد در سلول‌های جعبهای، ساختارهای زیباتری را نسبت به سیستم‌های مقطع باز ارائه می‌دهد.
در مورد پلهای با دهانه طولانی، عرض‌های بیشتر برای عرشه برای قرار دادن کابل‌های پیش تنیدگی در سطح فلنج پایین در دسترس است.
فضای داخلی پلهای با شاهتیر جعبهای را می‌توان برای عبور خدمات تاسیساتی مانند لوله‌های گاز، شبکه‌های آب و غیره استفاده کرد.
برای دهانه‌های بزرگ، فلنج پایین را می‌توان به عنوان یک عرشه دیگر مورد استفاده قرار داد.
تعمیر و نگهداری از قاب‌های جعبهای آسان‌تر است زیرا به طور مستقیم بدون استفاده از داربست قابل دسترس هستند.
فضای بسته جایگزین شده بسیار مستحکم بوده و هوای محصور می‌تواند خشک باشد تا یک فضای غیر خورنده را فراهم کند.
این گزینه دارای کارآیی سازه‌ای بالایی می‌باشد که نیروی پیش تنیدگی مورد نیاز برای مقاومت در برابر لنگر خمشی را فراهم می‌کند و مقاومت بالای پیچشی این گزینه در برابر بارهای زنده خارج از مرکز، پیش نیازهای لازم برای حمل آنها را فراهم می‌کند.
معایب
یکی از معایب اصلی عرشه‌های جعبهای این است که آنها به دلیل عدم دسترسی به عرشه پایین و نیاز به استخراج شاتر داخلی، در محل کارگاه به سختی اجرا می‌شوند. در هر صورت جعبه باید به گونه‌ای طراحی شود که تمام قسمت‌های مقطع در یک مرحله بتن ریزی اجرا شود، یا اینکه بخش‌های مختلف مقطع باید در مراحل متفاوت اجرا شود.
این می‌تواند طیف وسیعی از دهانه‌ها از 25 متر تا بزرگترین عرشه‌های غیرقطعی بتنی پیش ساخته را پوشش دهد؛ شاهتیر جعبهای تکی ممکن است عرشه‌های تا 30 متر را پوشش دهد.
برای تیرهای با دهانه طولانی‌تر، فراتر از 50 متر، آنها عملا تنها گزینه عرشه قابل اجرا هستند. تیرهای پیش ساخته با طول کمتر از 30 متر با عرشه‌های لغزنده مناسب‌تر هستند، در حالی که شاهتیرهای جعبهای تک سلولی برای دهانه‌های طولانی‌تر از 50 متر، اقتصادی‌تر هستند.
با افزایش عرض عرشه، به تعداد بیشتری از شاهتیر طولی نیاز خواهید داشت که باعث کاهش سختی عرضی تیرها شده و انحنای عرضی بالایی را بوجود می‌آورد. جان سطح مقطع‌های شبکه‌ای باز با شعاع بالا از بالای عرشه گسترش می‌یابد. تحت خمش عرضی بالا این موارد دیگر در موقعیت اصلی خود قرار نخواهند گرفت.
برای حفظ آن در موقعیت اصلی خود بخش‌های پایینی آنها باید به هم متصل شده که به نوبه خود منجر به تکامل شاهتیر جعبهای می‌شود. دهانه‌های طولانی با عرشه‌های گسترده‌تر و بارگذاری‌های خارج از مرکز در مقطع عرضی منجر به انحنای زیاد در جهت طولی و عرضی می‌شود و یک اعوجاج شدید در مقطع عرضی را بوجود می‌آورد.
از این رو، پل‌ها باید سختی پیچشی بالایی داشته باشند تا مقاومت در برابر اعوجاج سطح مقطع عرشه را به حداقل برسانند.
به این ترتیب، تیرچه فولادی با سطح مقطع جعبهای برای دهانه‌های بزرگ و عرشه‌های گسترده مناسب‌تر هستند. آنها ظریف و شیک هستند. مسائل اقتصادی و زیبایی شناسی منجر به تکامل شاهتیر جعبهای در فلنج‌های بالا و شبکه‌های چسبیده در سلول‌های وسط شده است. ابعاد سلول را می‌توان با پیش تنیدگی کنترل کرد.
با افزایش عرض و طول دهانه، تیرها و عرشه‌های پایین باید به هم متصل شوند تا هندسه مناسب را حفظ کنند که به نوبه خود منجر به تکامل شاهتیر جعبهای می‌شود.
هرگونه بار خارج از مرکز باعث بروز تنشهای پیچشی می‌شود که با استفاده از سطح مقطع‌های جعبهای قابل رفع است. تجزیه و تحلیل چنین سطح مقطع‌هایی به دلیل ترکیبی از انعطاف پذیری، برش، پیچش، اعوجاج پیچیده‌تر است.
اما این گزینه مقطع کارآمدتری است. این سطح مقطع برای دهانه‌های بزرگتر با مقطع عرضی استفاده می‌شود. با توجه به روش‌های ساخت می‌توان از عرض تا 150 متر استفاده کرد. روش ساخت طره‌ای در این مورد بیشتر ترجیح داده می‌شود.
در سال‌های اخیر، پلهای با شاهتیرهای بتنی مسلح تک یا چند سلولی پیشنهاد شده است و به طور گسترده‌ای به عنوان راه حل‌های زیبایی شناختی و اقتصادی برای بیشتر گذرگاه‌ها، زیر گذرگاه‌ها، سازه‌های غیر همسطح و داکت‌های موجود در سیستم بزرگراه‌های مدرن مورد استفاده قرار گرفته است.
سختی پیچشی بسیار زیاد در سلول‌های جعبهای، ساختارهای زیباتری را نسبت به سیستم‌های مقطع باز ارائه می‌دهد.
در مورد پلهای با دهانه طولانی، عرض‌های بیشتر برای عرشه برای قرار دادن کابل‌های پیش تنیدگی در سطح فلنج پایین در دسترس است.
فضای داخلی پلهای با شاهتیر جعبهای را می‌توان برای عبور خدمات تاسیساتی مانند لوله‌های گاز، شبکه‌های آب و غیره استفاده کرد.
برای دهانه‌های بزرگ، فلنج پایین را می‌توان به عنوان یک عرشه دیگر مورد استفاده قرار داد.
تعمیر و نگهداری از قاب‌های جعبهای آسان‌تر است زیرا به طور مستقیم بدون استفاده از داربست قابل دسترس هستند.
فضای بسته جایگزین شده بسیار مستحکم بوده و هوای محصور می‌تواند خشک باشد تا یک فضای غیر خورنده را فراهم کند.
این گزینه دارای کارآیی سازه‌ای بالایی می‌باشد که نیروی پیش تنیدگی مورد نیاز برای مقاومت در برابر لنگر خمشی را فراهم می‌کند و مقاومت بالای پیچشی این گزینه در برابر بارهای زنده خارج از مرکز، پیش نیازهای لازم برای حمل آنها را فراهم می‌کند.
معایب
یکی از معایب اصلی عرشه‌های جعبهای این است که آنها به دلیل عدم دسترسی به عرشه پایین و نیاز به استخراج شاتر داخلی، در محل کارگاه به سختی اجرا می‌شوند. در هر صورت جعبه باید به گونه‌ای طراحی شود که تمام قسمت‌های مقطع در یک مرحله بتن ریزی اجرا شود، یا اینکه بخش‌های مختلف مقطع باید در مراحل متفاوت اجرا شود.
این می‌تواند طیف وسیعی از دهانه‌ها از 25 متر تا بزرگترین عرشه‌های غیرقطعی بتنی پیش ساخته را پوشش دهد؛ شاهتیر جعبهای تکی ممکن است عرشه‌های تا 30 متر را پوشش دهد.
برای تیرهای با دهانه طولانی‌تر، فراتر از 50 متر، آنها عملا تنها گزینه عرشه قابل اجرا هستند. تیرهای پیش ساخته با طول کمتر از 30 متر با عرشه‌های لغزنده مناسب‌تر هستند، در حالی که شاهتیرهای جعبهای تک سلولی برای دهانه‌های طولانی‌تر از 50 متر، اقتصادی‌تر هستند.
ادامه گسترش شبکه‌های بزرگراه در سراسر جهان به طور عمده‌ای در نتیجه افزایش ترافیک، جمعیت و رشد گسترده مناطق شهری پر تراکم است.
این گسترش منجر به تغییرات زیادی در استفاده و توسعه انواع پل‌ها شده است. نوع پل با توجه به ارائه حداکثر کارایی استفاده از مواد و روش ساخت و ساز، برای دهانه‌های خاص و کاربری‌های مختلف انتخاب می‌شود.
با افزایش طول دهانه، بار مرده به عاملی مهم تبدیل می‌شود. برای کاهش بار مرده تیرچه صنعتی ، مصالح غیر ضروری که به ظرفیت کامل خود نرسیده‌اند، از سطح مقطع خارج می‌شوند، این امر به شکل گیری قاب‌های جعبهای یا ساختارهای سلولی منجر می‌شود که بسته به این موضوع است که تغییرات برشی را نادیده بگیرید یا خیر.
طول دهانه در پلهای با تیرچه جعبهای در مقایسه با پلهای با شاهتیر T-beam بیشتر است که منجر به استفاده از تعداد نسبتا کمتری ستون برای پوشش دهانه دره‌ها شده و در نهایت گزینه اقتصادی‌تری است.
یک تیر جعبهای به این ترتیب تشکیل می‌شود که دو صفحه جان توسط یک فلنج مشترک در هر دو طرف بالا و پایین به یکدیگر متصل شوند.
سلول‌های بسته‌ای که شکل گرفته‌اند، سختی و استحکام پیچشی بیشتری نسبت به یک سطح مقطع باز دارند و این ویژگی چیزی است که دلیل معمول برای انتخاب یک سطح مقطع جعبهای است.
شاتیرهای جعبهای به ندرت در ساختمان‌ها استفاده می‌شوند (شاهتیرهای جعبهای گاهی اوقات استفاده می‌شوند، اما آنها عموما به صورت محوری به جای خمشی بارگذاری می‌شوند). آنها ممکن است در شرایط خاصی استفاده شوند، مثلا زمانی که بارها به صورت خارج از مرکز به محور تیرها وارد می‌شوند.
" هنگامی که فلنج‌های کششی در طول شاهتیرها به یکدیگر متصل می‌شوند، ساختار حاصل از آن پل تحت عنوان شاهتیر جعبهای شناخته می‌شود. "
شاهتیرهای جعبهای می‌توانند به لحاظ حمل بار به طور جهانی استفاده شوند، فارغ از اینکه آنها تحت لنگرهای خمشی مثبت یا منفی قرار گرفته‌اند و یا از چه میزان سختی پیچشی برخوردار هستند؛ از نقطه نظر اقتصادی بودن گزینه‌هایی ایده‌آل می‌باشند.
اولین سطح مقطع‌های جعبهای که دارای اسکلت عرشه بوده‌اند.
با استفاده از بتن‌های پیش تنیده، طول طره می‌تواند افزایش یابد.
هزینه‌های بالای قاب باعث کاهش تعداد سلول‌های موجود شده است.
به منظور کاهش بارهای ساخت و ساز به میزان حداقل مقدار ممکن و یا در صورت نیاز به تنها یک محور طولی تحت کاربری حتی با چند خط ترافیکی می‌توانید از این گزینه استفاده کنید.
این فقط با توسعه فولاد پیش تنیده با استحکام بالا ممکن است که امکان پوشش فواصل طولانی را فراهم می‌کند. اولین پلهای ساخته شده از بتن‌های پیش تنیده، بیشتر سطح مقطع‌های I-section در پایان سال‌های 1920 ساخته شدند. موفقیت شگفت انگیز تنها پس از سال 1945 به دست آمد.
پل "SCLAYN" بر روی رودخانه ماس که توسط Magel در سال 1948 ساخته شده بود، اولین پل مجهز به بتن پیش تنیده با طول 7/62 متر بود.
در سال‌های بعد، نسبت حقوق و دستمزد به هزینه مواد اولیه به شدت افزایش یافت. به این ترتیب تأکید زیادی بر توسعه روش‌های ساخت و ساز معطوف شد.
سطح مقطع جعبهای از لحاظ ساختاری از پل توخالی سلولی به شاهتیرهای بلوکی یا T شکل تکامل یافت.
گسترش دامنه فشاری که به عنوان یک نیاز ساختاری در پایانه‌های مرکزی آغاز شد، در سراسر طول پل گسترش یافته است که به دلیل استفاده از مزایای ویژگی‌های باربری است.
پوشش دهانه پل‌ها با عرشه ساده آغاز شد. با افزایش طول دهانه‌ها، ضخامت عرشه نیز افزایش یافت. این اصل پذیرفته شده است که مصالح موجود در نزدیکی مرکز ثقل در تعیین ظرفیت باربری خمشی نقش اندکی دارند و از این رو می‌توان آن را حذف کرد.
این منجر به ظهور سیستم‌های تیر و عرشه شد. تقویت کننده‌های موجود در پایین تیرها، ظرفیت تحمل نیروهای کششی و بالای عرشه بتنی را بالا می‌برند که در واقع ظرفیت باربری فشاری را تشکیل می‌دهد.
آنها یک کوپل برای مقاومت در برابر خم شدن ایجاد می‌کنند.
زمانی که بتن تازه در مکان مورد نظر قرار می‌گیرد، باید مراقبت لازم از آن انجام شود، چرا که سازه‌ها در معرض محیط قرار می‌گیرند و اگر در این شرایط نگهداری لازم بر علیه محیط انجام نشود، کارایی بتن تحت تاثیر عوامل زیادی قرار خواهد گرفت و دما یکی از آنها می‌باشد.
دما تقریبا از هر لحاظ تاثیراتی منفی بر روی ویژگی‌های بتن دارد و همین امر در مورد کارایی بتن تازه نیز صادق است. در ساخت تیرچه بتنی تمام موارد استاندارد لحاظ خواهد شد تا مقاومت بالایی داشته باشد.
زمانی که دما افزایش می‌یابد، کارایی بتن تازه نیز به همان نسبت کاهش پیدا می‌کند. این امر به خاطر این است که "در زمان افزایش دما، سطح تبخیر نیز افزایش می‌یابد و به همین دلیل آب بتن سریع‌تر کاهش یافته و سیمان زودتر خشک می‌شود". به دلیل سرعت زیاد از دست دادن آب بتن، سفت شدن آن زودتر اتفاق می‌افتد و همین امر کارایی بتن را با مشکل روبرو می‌کند.
بنابراین، نگهداری از بتن بسیار سخت‌تر می‌شود. اما در دماهای پایین سیمان دیرتر خشک شده و زمان کافی برای برقراری پیوند بین اجزاء سیمان خواهد بود که تاثیر بالایی در مقاومت نهایی خواهد داشت.
برای دریافت اطلاعات بیشتر تیرچه استاندارد به صفحه آن مراجعه کنید.
زمانی که دما افزایش پیدا می‌کند، چسبندگی سیمان نیز زیاد می‌شود و این پدیده روانی سیمان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. روانی سیمان کاهش می‌یابد که در نتیجه به کاهش کارایی بتن می‌انجامد. همچنین به دلیل کاهش روانی، فضاهای خالی درون بتن بیشتر می‌شوند و از مقاومت آن کاسته خواهد شد.
دلیل چنین پدیده‌ای این است که فضاهای خالی داخل بتن تنها در صورتی پر می‌شوند که بتن توانایی حرکت کردن به سمت داخل خود را داشته باشد. در مورد کنونی، به دلیل دمای زیاد چسبندگی بتن بیشتر شده و همین دلیل مانع حرکت بتن می‌شود و فضاهای خالی بیشتری شکل خواهد گرفت.
در صورتی که فضاهای خالی زیادی در داخل بتن وجود داشته باشند، نقاط ضعف آن بیشتر شده و در نهایت استحکام بتن پایین می‌آید و در مقابل فشارهای وارده تحمل بالایی نخواهد داشت.
این بررسی نشان می‌دهد که دما تاثیری منفی بر روی کارایی و استحکام بتن دارد. دما از طریق تبخیر آب باعث کاهش زمان سخت شدن بتن شده و همین رویه به کاهش استحکام آن می‌انجامد. البته این نکته را هم باید در نظر گرفت که دمای پایین و زیر صفر هم باعث یخ زدگی آب خواهد شد که بر کارآیی بتن تاثیر خواهد گذاشت.
چنین چیزی می‌تواند در صورت انجام دادن سریع کارها یک مزیت محسوب شود، اما در هر صورت باعث استفاده نادرست از بتن در مراحل اولیه ساخت و ساز می‌شود. همچنین اگر بتن به صورت صحیح در جای خود قرار نگیرد، توزیع قدرت آن در کل بتن به صورت یکسان نخواهد بود و تحمل فشار وارده برای هر قسمتی متفاوت خواهد بود.
تیرهای ساختمان ستون‌هایی افقی و نگهدارنده وزن هستند که دو بخش را به همدیگر وصل می‌کنند. به همراه دیرک و ستون که به صورت عمودی قرار می‌گیرند، آنها یکپارچگی ساختمان‌ها را حفظ می‌کنند. در خانه‌ها، تیرها را می‌توان در دیوار، کف زمین، سقف، پشت بام، ایوان و گاراژ پیدا کنید.
اگر می‌خواهید خانه خود را بازسازی کنید، حتما با یک مهندس ساخت و ساز مشاوره کنید تا بفهمید که باید چه نوع تیرهایی را به کار گیرید.
خواه به دنبال ساختن یک آشپزخانه جدید باشید یا اینکه یک شخص حرفه‌ای را استخدام کنید، آشنا شدن با اطلاعات اصولی در مورد تیرهای مختلف می‌تواند در پیشبرد پروژه به شما کمک کند.
برای خرید تیرچه کرومیت ، تیرچه صنعتی ، تیرچه بتنی با شماره های ما تماس حاصل نمایید
همانطور که می‌توانید حدس بزنید، این تیر فولادی اسم خود را به دلیل شباهت به حرف انگلیسی "I" به دست آورده است. تیرهای "I" شکل را بیشتر می‌توان در ساختمان‌های تجاری بزرگ پیدا کرد، اما آنها در ساخت خانه و به خصوص دیوارها نیز کاربرد دارند.
پیمانکاران و سازندگان از تیرهای "I" شکل بر روی فنداسیون یا دیوارهای پایه استفاده می‌کنند، که به تحمل فشار طبقات بالایی کمک می‌کنند. آنها همچنین در ساخت گاراژ نیز محبوب هستند، جایی که به عنوان ریل یا مسیر بازوی متحرک بازکننده درب گاراژ عمل می‌کنند.
شرکت‌های تولیدکننده فولاد این نوع تیرها را با به هم چسباندن باریکه‌های چوب و فلز درست می‌کنند.شما می‌توانید بخش چوبی آنها را به سازه‌های دیگر میخکوب کنید، در حالی که بخش فلزی آن مقاومت بیشتری را فراهم می‌آورد.
وزن آنها نسبت به تیرهای فلزی کمتر است، اما نسبت به تیرهای چوبی وزن بیشتری را تحمل می‌کنند. تیرهای سقف مخصوصا زمانی مفید هستند که می‌خواهید خانه خود را بازسازی کرده و یکی از دیوارهای حامل را بردارید.
آنها همچنین با نام تیرآهن‌های جعبهای نیز شناخته می‌شوند و از باریکه‌های چوب یا فلز درست شده‌اند و مانند یک جعبه توخالی و دراز به نظر می‌رسند.
تیرهای جعبهای اغلب از چوب ساخته شده و تیرهای جعبهای سه سمتی به سقف‌ها متصل می‌شوند تا نمایی زیبا به همراه مقاومت بیشتر را برای آنها فراهم آورند. همچنین تیرهای جعبهای چهار سمت در بازار موجود هستند.
سقف‌های شیب دار دارای چهار سمت خمیده هستند. شیب به مکانی گفته می‌شود که بخش‌های مختلف سقف به همدیگر می‌رسند. این نوع سقف‌ها به تیر شیب دار یا بالار نیاز دارند.
هر تیر شیب دار چندین تیرچه دیگر را بر روی خود دارد، مانند شاخه‌هایی که یک درخت بیرون زده‌اند.
تیرهای چوبی قدیمی‌تر هستند، اما نسخه‌های فولادی در حال رایج‌تر شدن هستند، از آنجا که مالکین خانه معمولا اتاق‌های زیر شیروانی را به فضاهایی مدرن تبدیل می‌کنند.
می توانیم تیرهای سرآزاد را در روند ساخت چیزهایی مانند پنجره‌های برجسته، بالکن، پشت بام و آسمانه پیدا کنیم.
از آنجا که سازه‌های دیگر تنها به یک سر از این تیرها وصل می‌شوند، تیرهای سرآزاد معمولا از خود ساختمان بیرون می‌آیند. تیرهای سرآزاد فشار وارد شده را در طول سر آزاد خود توزیع می‌کنند.
تیر کلاف در کار بنایی و در دیوارهای سنگی، رسی، آجری یا سیمانی به کار می‌روند.
اینها گروهی از تیرها هستند که به صورت موازی قرار می‌گیرند تا از ساختارهای افقی مانند ایوان، کف اتاق یا سقف پشتیبانی کنند.
سرتیرها فشار را تحمل می‌کنند و بر روی ورودی‌هایی مانند درب و پنجره قرار می‌گیرند و همچنین می‌توانند در هردوی دیوارهای خارجی و دیوارهای حامل قرار گیرند.
فولاد فلزی است که از آهن و کربن درست می‌شود. این فلز بسیار محبوب است و در هر نوع پروژه ساخت و سازی به کار می‌رود.
بساز و بفروش‌ها و پیمانکاران از تیرهای بتنی پیش تنیده یا تقویت شده در چارچوب، کف اتاق یا سقف ساختمان‌ها استفاده می‌کنند.